Η αναπαράσταση του DNA στη μηχανική μάθηση | Νίκος Γιαλίτσης

Τι κοινό μπορεί να έχει η πληροφορική με τη μοριακή βιολογία και τη γλωσσολογία;

Όταν αναφερόμαστε σε κάποια οντότητα στην καθημερινότητά μας, σε ένα σε έναν πλανήτη, σε μία είδηση, επιλέγουμε λέξεις ανάλογα με τη που θέλουμε να του αποδώσουμε τη συγκεκριμένη στιγμή. Στις επιστήμες, συχνά επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε την πιο (και για πολλούς πιο αντιπαθητική) γλώσσα των μαθηματικών για
να περιγράψουμε ένα αντικείμενο. Το ίδιο κάνουμε και στην πληροφορική το λογισμικό του υπολογιστή δεν γνωρίζει λέξεις παρά μόνο Όμως, πώς μπορούμε να περιγράψουμε κάτι με αριθμούς ώστε να ο υπολογιστής σε τι αναφερόμαστε;

Το πρόβλημα της αναπαράστασης είναι ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα τεχνητή νοημοσύνη και συγκεκριμένα στη μηχανική μάθηση, όπου να δημιουργήσουμε “έξυπνα” συστήματα που να “καταλαβαίνουν” που οι άνθρωποι λένε, γράφουν ή βλέπουν. Οι εφαμογές τέτοιων ποικίλουν, όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν αυτές που με τις βιοιατρικές επιστήμες. Ένα “έξυπνο” σύστημα μπορεί να τους ιατρούς να ερμηνεύουν τα δεδομένα και να παίρνουν αποφάσεις. Αλλά και στη μοριακή βιολογία, με τις σύγχρονες αλληλούχισης του γονιδιώματος, παράγεται καθημερινά ασύλληπτος δεδομένων.

Το DNA μας, πριν ακόμα γεννηθούμε, κρύβει πολύτιμη πληροφορία για που ακόμη και σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη. Με την νοημοσύνη, μας δίνεται η δυνατότητα να φανερώσουμε μια όψη του DNA και να προσπαθήσουμε να διαβάσουμε τη γλώσσα Αυτό προϋποθέτει όμως να δώσουμε μια απάντηση και στην παρακάτω
ερώτηση

Πώς άραγε να αναπαραστήσουμε το DNA;